Słuchajcie dziewczyny!

Warta poznania komiksowa opowieść o kilku tematach tabu, związanych z kobiecością. Autorka bierze na celownik zagadnienia, które w różny sposób ograniczają kobiecy samorozwój, stanowią pewne wstydliwe bariery, sprawiając, że nie mogą pozwolić sobie na tyle samo swobody w życiu, co mężczyźni. Mówi o pewnych wdrukowanych kliszach, stereotypowym myśleniu, przez które my same często wtłaczamy się w sytuacje i zachowania, budzące wewnętrzną złość i frustrację.

Wszystko to podane jest w dość zabawnej formie (często jest to subtelny czarny humor),okraszone nawiązaniami do kultury i popkultury. A równocześnie czytając ma się poczucie wejścia w taki bardzo osobisty świat - bo w końcu te wszystkie refleksje skądś się wzięły. Te wszystkie anegdotyczne przykłady musiały mieć swoje źródło w realnym życiu.

Mnie osobiście najbardziej urzekła historia o tym, jak młode matki dzieliły się z główną bohaterką wrażeniami z porodów... :D

Warta poznania komiksowa opowieść o kilku tematach tabu, związanych z kobiecością. Autorka bierze na celownik zagadnienia, które w różny sposób ograniczają kobiecy samorozwój, stanowią pewne wstydliwe bariery, sprawiając, że nie mogą pozwolić sobie na tyle samo swobody w życiu, co mężczyźni. Mówi o pewnych wdrukowanych kliszach, stereotypowym myśleniu, przez które my same...

Śmiechłam nie raz, ale jednak jak na komiks o ważnych tematach... to mało, za mało! W pewnym momencie to robi się autobiografią narratorki i niewiele więcej.

Śmiechłam nie raz, ale jednak jak na komiks o ważnych tematach... to mało, za mało! W pewnym momencie to robi się autobiografią narratorki i niewiele więcej.

Komiks jest formą rozmowy autorki samej z sobą, albo raczej powiedziałabym rozmowy z własną waginą. Nie raz i nie dwa podczas lektury wybuchałam niekontrolowanym śmiechem, szczególnie przy panelach z udziałem Usagi Tsukino (Czarodziejka z księżyca),Harrym Potterem, Hermioną, Voldemortem, a nawet bohaterkami Seksu w wielkim mieście, Star Treka czy Opowieści podręcznej.


Jednak wszystko kręci się niezmiennie wokół kobiecości i różnych stereotypów z nią zawiązanych. Stereotypów, które, jak zawsze, tylko stygmatyzują i wpychają w poczucie wstydu. Młodziutka dziewczyna powinna przecież czuć wstyd z powodu nieogolonych nóg, nie do końca wie czym i do czego jest łechtaczka, jaki jest ten pierwszy raz, a jak już jest w stałym związku, każdy oczekuje od niej, że zajdzie w ciążę i wyda na świat potomka.

Katja tłumaczy jak bardzo przytyki od znajomych, rodziny, a nawet nieznajomych mogą utrudnić kobietom życie. Pokazuje też jak bardzo niesmaczne są komentarze rzucane przez mężczyzn w różnych sytuacji, często zupełnie niezwiązanych z seksualizacją. Ot, choćby żarcik podczas kupowania zupy na wynos: „Weź mnie ze sobą, też Cię rozgrzeję”.
Więcej na: https://www.monime.pl/sluchajcie-dziewczyny/

Komiks jest formą rozmowy autorki samej z sobą, albo raczej powiedziałabym rozmowy z własną waginą. Nie raz i nie dwa podczas lektury wybuchałam niekontrolowanym śmiechem, szczególnie przy panelach z udziałem Usagi Tsukino (Czarodziejka z księżyca),Harrym Potterem, Hermioną, Voldemortem, a nawet bohaterkami Seksu w wielkim mieście, Star Treka czy Opowieści...

Kurczę, jestem przekonana, że jeszcze sporo można było dodać do "Słuchajcie, dziewczyny!"
Po przeczytaniu tego komiksu czuję ogromny niedosyt. Mam wrażenie, że nie wszystko zostało powiedziane, że jest jakaś dziura w tej historii, którą można było spokojnie załatać, ale autorka nie chciała tego robić. Dla mnie ta książka jest zdecydowanie za krótka! Może i ma dużo bezpośredniej treści, nic nie jest owinięte w bawełnę, ale jednak czegoś mi w niej brakuje. Jeszcze co nieco tematów o kobiecości we współczesnych czasach oraz o dorosłości. W końcu ja i autorka jesteśmy z jednego pokolenia.
Dałabym wielu dziewczynom i kobietom do przeczytania "Słuchajcie, dziewczyny", ale nie da rady uniknąć rozczarowania. Bo jest za krótka!

Kurczę, jestem przekonana, że jeszcze sporo można było dodać do "Słuchajcie, dziewczyny!"
Po przeczytaniu tego komiksu czuję ogromny niedosyt. Mam wrażenie, że nie wszystko zostało powiedziane, że jest jakaś dziura w tej historii, którą można było spokojnie załatać, ale autorka nie chciała tego robić. Dla mnie ta książka jest zdecydowanie za krótka! Może i ma dużo...

Nie czytałam komiksu od dzieciństwa i chyba czas to zmienić. "Słuchajcie dziewczyny" bardzo mnie zaskoczyło, pozytywnie! Ciekawe dialogi z mocno feministycznym punktem widzenia, wzbogacone o ilustracje utrzymane w tej samej tonacji z przewagą koloru różowego sprawiły, że umysł miał z każdą stroną coraz większą frajdę. Po przeczytaniu "Słuchajcie dziewczyny" na pewno chętnie jeszcze nie raz sięgnę po jakiś komiks.

Nie czytałam komiksu od dzieciństwa i chyba czas to zmienić. "Słuchajcie dziewczyny" bardzo mnie zaskoczyło, pozytywnie! Ciekawe dialogi z mocno feministycznym punktem widzenia, wzbogacone o ilustracje utrzymane w tej samej tonacji z przewagą koloru różowego sprawiły, że umysł miał z każdą stroną coraz większą frajdę. Po przeczytaniu "Słuchajcie dziewczyny" na pewno...

Ani mnie to nie zachwyciło, ani nie znudziło. Taki lekki komiks w "torebkowym" formacie. Ostatnia opowieść o zabawkach bardzo trafna, inne nie wniosły czegoś szczególnego.

Ani mnie to nie zachwyciło, ani nie znudziło. Taki lekki komiks w "torebkowym" formacie. Ostatnia opowieść o zabawkach bardzo trafna, inne nie wniosły czegoś szczególnego.

Lubię czytać o silnych kobietach. Silnych i mądrych. Takich, które coś przeżyły, coś próbowały zmienić, osiągnąć... I lubię też komiksy. A tu mam wszystko w pakiecie.

Autorka zadaje pytania... Ani łatwe ani trudne, ale zawsze pomijane, bo są krępujące. Tak ukształtowało nas środowisko, społeczeństwo, że unikamy tych pytań i odpowiedzi na nie. Czy musimy wstydzić włosów na nogach (i innych też)? Jak nazwać nasze narządy płciowe? Czy słowo "srom" jest gorsze do wymówienia niż imię Sam-Wiesz-Kogo? I czemu uczymy się tylko o bohaterach płci męskiej? A gdzie są kobiety? I te wszystkie stereotypy o płci... Może wreszcie czas z nimi skończyć?

Publikacja jest wydana w małym formacie - akurat do torebki ;) W odcieniach bieli i różu, bo dla kobiet. Katja Klengel próbuje odpowiedzieć na pytania podając konkretne sytuacje ze swego życia. Odnosi się także do szeroko rozumianej popkultury - filmu, książek i mangi. Do elementów otaczającego nas świata, który walczy z wciąż istniejącymi stereotypami dotyczącymi płci.
Katja Klengel stworzyła autobiograficzny komiks o odkrywaniu swojej kobiecości, wspólnych z innymi kobietami rozmowach o ciele i fizjologii. To dobry komiks. Porusza ważne tematy, takie jak walka o siebie, o prawa kobiet, szanowanie siebie i swojego ciała. Pada tam słowo "ciałopozytywność", które świetnie oddaje miłość i szacunek do swojego ciała. Wszystko podane jest w lekkiej formie, czasami ironicznej. Do mnie trafia ten typ żartów, to mój klimat.Spodziewałam się jednak publikacji, która powali mnie na kolana. Chociaż...

https://pani-z-biblio.blogspot.com/2020/07/suchajcie-dziewczyny-katja-klengel.html

Lubię czytać o silnych kobietach. Silnych i mądrych. Takich, które coś przeżyły, coś próbowały zmienić, osiągnąć... I lubię też komiksy. A tu mam wszystko w pakiecie.

Autorka zadaje pytania... Ani łatwe ani trudne, ale zawsze pomijane, bo są krępujące. Tak ukształtowało nas środowisko, społeczeństwo, że unikamy tych pytań i odpowiedzi na nie. Czy musimy wstydzić włosów na...

„Słuchajcie dziewczyny! - to trafne wspomnienia kobiety urodzonej w późnych latach XX wieku. Zabawne ale nie głupie historie. Brak tu fabuły. To raczej luźne historyjki ukazujące Katję w przeróżnych sytuacjach. Znajdziemy tutaj także mnóstwo odniesień do szeroko pojętej popkultury. Można by zauważyć podobieństwo to pewnego serialu ze seksem w tytule, ale na szczęście komiks ten jest o niebo lepszy od wspomnianego przeze mnie serialu. Polecam zatem waszej uwadze.

„Słuchajcie dziewczyny! - to trafne wspomnienia kobiety urodzonej w późnych latach XX wieku. Zabawne ale nie głupie historie. Brak tu fabuły. To raczej luźne historyjki ukazujące Katję w przeróżnych sytuacjach. Znajdziemy tutaj także mnóstwo odniesień do szeroko pojętej popkultury. Można by zauważyć podobieństwo to pewnego serialu ze seksem w tytule, ale na szczęście komiks...

Książka dość prymitywna. Na jednym z komiksowych obrazków jest scena rozmowy matki z córką o masturbowaniu się telefonem komórkowym (na tyle częstym, że ma wytartą krawędź). Takie książki dla młodych odbiorców piszą zapewne ludzie, którzy mają swoje zaburzenia.

Książka dość prymitywna. Na jednym z komiksowych obrazków jest scena rozmowy matki z córką o masturbowaniu się telefonem komórkowym (na tyle częstym, że ma wytartą krawędź). Takie książki dla młodych odbiorców piszą zapewne ludzie, którzy mają swoje zaburzenia.

Nie lubię komiksów. Ale ten mnie wciągnął.

Nie lubię komiksów. Ale ten mnie wciągnął.